usmolić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}smolić (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
smolić się – usmolić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić się czymś czarnym, np. sadzą, smarem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usmolić się przy remoncie silnika. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usmolić — dk VIa, usmolićlę, usmolićlisz, usmol a. usmól, usmolićlił, usmolićlony pot. «ubrudzić, umazać czymś, zwłaszcza sadzą, węglem» Usmolony kominiarz, palacz. usmolić się strona zwrotna czas. usmolić … Słownik języka polskiego
umorusać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pobrudzić się, powalać się, zwykle jakąś ciemną, czarną substancją; usmolić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozpalając w piecu, umorusał się węglem. Pomalował drzwi, a umorusał się przy tym, co niemiara. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubrudzić — dk VIa, ubrudzićdzę, ubrudzićdzisz, ubrudź, ubrudzićdził, ubrudzićdzony «uczynić brudnym; zanieczyścić, powalać, usmolić, poplamić» Pomięty i ubrudzony papier. Ubrudzone ziemią ręce. Ubrudziła sobie twarz wapnem. ubrudzić się 1. strona zwrotna… … Słownik języka polskiego
osmolić — dk VIa, osmolićlę, osmolićlisz, osmol, osmolićlił, osmolićony «pobrudzić, umazać czymś czarnym; usmolić» Osmolone garnki. Osmolony pogrzebacz. osmolić się strona zwrotna czas. osmolić Kot osmolił się w kominie … Słownik języka polskiego
umorusać — dk I, umorusaćam, umorusaćasz, umorusaćają, umorusaćaj, umorusaćał, umorusaćany «pobrudzić, powalać, usmolić (zwykle twarz)» Umorusali twarze węglem. Umorusane dzieci. umorusać się strona zwrotna czas. umorusać Dzieci umorusały się sadzą … Słownik języka polskiego
